ADAŚKO I JEGO NAUCZANIE

Kochani, do Adasia codziennie przychodzi nauczycielka z Gimnazjum w Kłobucku. Chciałam Wam przedstawić pokrótce jak to wygląda w praktyce.
Dziś Adaś miał  lekcje polskiego i muzyki. Wyobrażam sobie, że wielu z Was zastanawia się po co mu to i jak takie lekcje wyglądają. Otóż już spieszę z wyjaśnieniami. Lekcje wcale nie są "na luzie". Nauczycielka Adasia czyta Mu wiersze. Adaś najbardziej lubi Jana Brzechwę. :) Ale uwielbia też wiersze Juliana Tuwima, Marii Konopnickiej, Aleksandra Fredry (np."Paweł i Gaweł") i jeszcze wielu innych przedstawicieli klasyki dziecięcej.
Zaczynają więc od "Sowy"- Jana Brzechwy, Pani Beatka mówi wiersz, a Adaś we właściwych momentach recytuje: "Uhuuu, uhuuu".
Później Nauczycielka masuje rączki Adama i kiedy już jest dostatecznie rozluźniony rozpoczyna się lekcja muzyki połączona z wuefem. Grają na różnych instrumentach (m.in. kołatka, talerze, dzwonki), rzucają owalną piłeczką z dzwoneczkiem w środku, grają na keyboardach. Następnie "przerabiają" dźwięki z książeczki dźwiękowej, bądź tablicy. Nauczycielka, na ten przykład, opowiada Adasiowi o karetce pogotowia jadącej do chorego, jednocześnie puszczając mu dźwięk karetki. Pokazuje Mu różne inne dźwięki i struktury, podsuwając do zabawy reklamówki foliowe, czy kulki z papieru. Adaś nauczył się mówić "Bata" (z akcentem na drugą sylabę), już nie mówi "tata" na panią Beatkę.

Adaś z instrumentami muzycznymi i innymi pomocami dydaktycznymi

Kiedy nazywa swoją nauczycielkę "Batą", pani Beatka mówi: "pięknie, brawo Adaś!". Adaś składa rączki i obydwoje biją brawo. :) Jeśli Adasiowi chce się pić lub jeść w trakcie lekcji, pani Beatka Go karmi lub poi. Wykonuje kawał świetnej, aczkolwiek baaardzo ciężkiej pracy.

Co to daje? Adaś dzięki tym lekcjom (które trwają 2-2,5 godziny dziennie) robi ogromne postępy w komunikacji werbalnej i sprawności manualnej, korzysta ze zmysłów dotyku i słuchu, ponieważ prawie nie widzi. Całkiem sporo rozumie. Jego świat dzięki tym lekcjom jest bogatszy, bo co mógłby poznać, czego się nauczyć, słysząc wciąż te same dźwięki wkoło, czując pod paluszkami wyłącznie pościel lub kota?

Adaś Muzykant

Adaś ostatnio zaczął używać zdań prostych i to we właściwym kontekście. Wpływ na ten postęp miał mój niespełna dwuletni wnuczek Szymek. :) Jeszcze nie tak dawno Adaśko, gdy chciał jeść lub pić, oblizywał się. Teraz krzyczy "mama am!" Gdy na chwilę odchodzę od Adasiowego łóżka słyszę "mamy nie ma!"
Aniu, Twoja Cysia z tego, co wiem, też robi postępy dzięki Tomaszkowi.

Piszę o tym wszystkim dlatego, że dla mnie te postępy, na poziomie zdrowego dwulatka, znaczą tyle samo, co ukończenie studiów przez Karolinę.